Wir haben es nicht gewusst

't Is een Noord-Afrikaan...of nee, een Pool,...oeps nee, 't is een Roma-zigeuner (oef)
't Is een skinhead...of nee, een goth...oeps nee, 't is een Vlaams Belanger (oef)
Er is al zoveel zin en vooral onzin geschreven over dingen die eerder tot stilte uitnodigen. Wanneer je dan ook nog eens (via deze blog) te horen krijgt hoé dichtbij de waanzin soms kan komen, heb je enkel zin er het zwijgen toe te doen.
Daarom : heel kort en gewoon omdat het me van het hart moet. Geweld hoort helaas bij de mensheid als gaten bij een Zwitserse kaas. En de daders neutraliseren door ze in een of ander hokje te drummen (Pool, goth, whatever...) maakt ons alleen maar blind voor het feit dat we allemaal schuld hebben, louter door het feit dat ook wij deel uitmaken van die gekke diersoort die mens heet.

copyright photo by oh noooon (2006)

Vrijheid

Vrijheid is
Luisteren naar Charles Mingus op de fiets
Auster lezen in de tuin van de Fundação Gulbenkian
Wandelen langs de Scheldekaaien
Zomaar een trein nemen, maakt niet uit waar naar toe (misschien wel helemaal tot in Patagonië)
Lachen om Beavis & Butthead, Happy Tree Friends, Jackass en andere puberale ongein, gewoon omdat het zo grappig is
Teveel chilli eten, goesting groter dan honger, wetende dat je sluitspier later het gelag zal mogen betalen
Trappist drinken in de zon
In slaap vallen in de orti farnesiani op de Palatijn
's Nachts zwemmen in zee en genieten van al dat zwart om je heen

Oorlog is een spelletje

Klik even op deze link, en besef dat 't niet lang meer zal duren voor we in real time én vanuit onze luie zetel met een glas wijn binnen handbereik oorlogje kunnen spelen.
http://shii.wordpress.com/2006/05/07/showdown-at-google-gulch/

http://www.msnbc.msn.com/id/12441799/site/newsweek/

Music is the power

Uitgelezen en nog een beetje naar adem happend. "Het zingen van de tijd" van Richard Powers. Eigenlijk is de titel van de Nederlandse vertaling nog beter dan het oorspronkelijke "The time of our singing". Wie het boek gelezen heeft, zal het met me eens zijn. Wie het nog niet gelezen heeft, moet dat dringend doen. En nee, ik ga niet vertellen waarover het gaat, daarvoor hebben jullie de gespecialiseerde pers.
Al wat ik kan zeggen is dat het boek me gedurende een paar maanden als een tweede huis is geweest. Een plek waar ik me geborgen wist, alsof ik zelf een broertje van Jonah, Joseph of Ruth was. En ben. Want het zindert nog na, als een motet van Bach op de snaren van tijd en materie.
Dit is wat literatuur moet doen (nee : literatuur moet natuurlijk niets) : een parallelle wereld scheppen, niet als vlucht maar als jachtpad naast de drukke snelweg van het leven.