Music is the power

Uitgelezen en nog een beetje naar adem happend. "Het zingen van de tijd" van Richard Powers. Eigenlijk is de titel van de Nederlandse vertaling nog beter dan het oorspronkelijke "The time of our singing". Wie het boek gelezen heeft, zal het met me eens zijn. Wie het nog niet gelezen heeft, moet dat dringend doen. En nee, ik ga niet vertellen waarover het gaat, daarvoor hebben jullie de gespecialiseerde pers.
Al wat ik kan zeggen is dat het boek me gedurende een paar maanden als een tweede huis is geweest. Een plek waar ik me geborgen wist, alsof ik zelf een broertje van Jonah, Joseph of Ruth was. En ben. Want het zindert nog na, als een motet van Bach op de snaren van tijd en materie.
Dit is wat literatuur moet doen (nee : literatuur moet natuurlijk niets) : een parallelle wereld scheppen, niet als vlucht maar als jachtpad naast de drukke snelweg van het leven.