When the reptile takes over

De examens achter de rug en van de weersomstuit "1997 revisited". Warme augustus. Op 8000 meter hoogte vernamen we dat een zekere M.D. aangehouden was. De plurk, hij had dezelfde initialen als ik. Na een heerlijke Italiaanse veertiendaagse kwamen we nietsvermoedend in een ander land terecht. De Belgische zon scheen net iets anders dan de Florentijnse. Een tikje gemener.

"Straat zonder haat". Zelden een lulliger antwoord gezien op een wel heel dringende vraag. Haat is immers niet het probleem. Niet van de mp3-moord, niet van de razende Hans, niet van de busmoord en ook niet van de gruwel in de rioolpijp. Was er maar een beetje meer haat geweest... Wat al deze uitingen van horror met elkaar verbindt, is net de afwezigheid van haat, de afwezigheid van welk gevoel ook. Dit zijn niets meer of minder dan daden van geweld. Gratuit, gevoelloos, emotieloos en in de ogen van de daders vrijblijvend geweld. Haat is niet het probleem. Geweld is het probleem. Haat is een menselijk gevoel. Zoals in "ik haat de klootzak die die meisjes heeft koudgemaakt". Vrijblijvend geweld ontstaat wanneer ons reptielenbrein het overneemt. Dat laatste restje prehistorie dat de kop opsteekt waneer het vernis van de beschaving afbladdert. Jaja, het is eruit, het beladen woord "beschaving". Datgene wat ons in de loop van een paar duizend jaar langzaam en met wisselend succes uit de modder heeft getrokken en dat telkens in de verdrukking komt te staan wanneer een maatschappij zich overgeeft aan een discours van geweld.
Let maar eens goed op, lieve lezer, hoe vaak we niet op de woorden en uitdrukkingen "assertiviteit", "competitie" "concurrentiekracht", "niet op onze kop laten zitten", "ervoor gaan" (waarvoor ?), "vijandige overname" horen en bezigen...op school, op het werk, in het verkeer.

Doe mij maar een straat met veel haat, maar zonder geweld.

Wat onthouden we van onze vakantie ?

• Dat Fontaine de Vaucluse een heerlijke plek is, vooral des avonds wanneer de toeristen het hazepad gekozen hebben, de zon de bergen in de verte oranje kleurt, de decibels van de krekels de hoogte in gejaagd worden en de pastis begint te werken
• Dat je steeds minder 4x4-ondingen ziet naarmate de omgeving heuvel- of zelfs bergachtiger wordt...surf voor een lekkere portie horror in dezen even naar http://www.mijnhummer.nl en weet me te zeggen of dit for real is. Als het echt is, heeft Oswald Spengler meer dan gelijk gekregen.
  
• Dat variatie in het landschap een zegen is voor de psyche. Dit inzicht is net bijster origineel ; Ton Lemaire zegt het al veel langer en helderder, en gelijk heeft hij !
• Dat Didier Daeninckx een schrijver is die uw aller aandacht verdient.
• Dat de tijd zeker niet rechtlijnig is, maar integendeel onderhevig aan uitrekking en inkrimping, maar ook dat besef is allesbehalve nieuw.
• Dat sommige plekken een extreem van elkaar verschillend dag- en nachtleven hebben. Op een bepaald uur komt het nachtvolk naar boven, zoals in een album van de Rode Ridder. Ga maar eens naar Limoux bij het vallen van de avond, en dompel je onder in de boeiende gesprekken van de nocturne parkbewoners
  

Ciao et à la prochaine...

Copyright photo by Larsomat