Het zijn net mensen

Tussen Flaubert en Bach door heb ik toch nog de tijd gevonden om dit interessante boek te lezen. "Het zijn net mensen. Beelden uit het Midden-Oosten" van Joris Luyendijk. De auteur heb ik deze zomer leren kennen als de zeer integere en verbazend vlotte presentator van het (dient het nog gezegd ?) onvolprezen Zomergasten op de VPRO. Hij bleek een journalist bij het NRC en de NOS, gespecialiseerd in het Midden-Oosten, en dat was te merken in de uitzending met Leon De Winter, die zich de laatste jaren steeds meer ontpopt als de spreekbuis van een sterk bij de Amerikaanse neoconservatieven aanleunende kritiek op de Islam. Het gesprek was meer dan boeiend, soms bits, vaak aftastend en bij momenten heel intens, maar altijd beschaafd en beide sprekers hielden vast aan een volgehouden zoektocht naar de (hun ?) waarheid. En weerom stelde ik me de vraag : waarom kan dit nu niet op onze televisie ? Als format is het belachelijk eenvoudig en het staat garant voor spannende, intellectueel of artistiek prikkelende televisie. Maar kom, dat is een ander chapiter...
Toen bleek dat Luyendijk een aantal boeken had geschreven, met intrigerende titels als "Een goede man slaat soms zijn vrouw" ben ik onverdroten naar mijn boekenboer getrokken en heb ik 's mans recentste pennenvrucht gekocht "Het zijn net mensen".
Het is het verslag van zijn vijfjarig verblijf als correspondent in het Midden-Oosten, eerst in Egypte en dan in Libanon en het Heilige Land (noem het Israël, noem het Palestina,...)In een meeslepende stijl geeft Luyendijk vooral een inkijk in zijn eigen groeiende verbazing. Verbazing over de geweldige media-manipulatie, door zowel de autoritaire Arabische regimes, als door Israël, als door de militante Islam. Verbazing ook over de dubbelhartige houding van de Verenigde Staten, die sommige autoritaire regimes manu militari van de kaart vegen en andere een stevige hand boven het hoofd houden. Verbazing over de Europese onwetendheid omtrent de complexiteit van het Midden-Oosten, waar religie, harde machtspolitiek, economische belangen en historische aversies permanent op elkaar inwerken. Geen zwart-wit denken hier, maar een uitnodiging om zich zelf een zo genuanceerd mogelijk
beeld van de regio te vormen. Al is dat vaak onmogelijk.
Wat hij vooral doet, is aantonen wat al deze high politics betekenen voor de man in de straat, hoe angst, terreur en onderdrukking te werk gaan.
A must read...