De bevrijdende schreeuw

Is het een trend, een modegril, of gewoon toeval dat ik op korte tijd tweemaal getuige ben geweest van de "bevrijdende schreeuw"?
Twee films: Things we lost in the fire en il y a longtemps que je t'aime. Ik koesterde redelijke verwachtingen, afgaand op de naam van de regisseurs, maar het bleken alletwee films die in hetzelfde bedje ziek zijn. Een langzaam opbouwen, meanderend langs het pad van de filmische clichés (close-ups van water, van sigaretten, betekenisvolle stiltes, traag zwemmen,...) naar de onvermijdelijke emotionele climax in de vorm van de bevrijdende schreeuw. En het dient gezegd: die van Kristin Scott Thomas overtuigde even weinig als die van Halle Berry.
Vrolijk Paasfeest !

Copiright Photo white.ranunculus