Geheimen : waar ?

Oude vormen botsen op nieuwe versgemalen stenen. Bossen bestaan alleen nog maar in haar verbeelding, waar de lucht het land raakt. Toch ziet ze ze overal, de vergiftigde bomen van gisteren. Ze groeien door het beton heen, wringen hun takken door gepantserd glas en bedekken het asfalt van de straten met hun kleverige bloesems. Oude vormen blazen door de lucht, doen haar oren fluiten. Haar hoop dit alles achter zich te laten, wordt aan diggelen geslagen. En terwijl ze steeds sneller begint te lopen, hoort ze langs het gefluit van de wind weer het ruisen van de bladeren in de eindeloze bossen. In de verte : de heidense drum die oproept tot het slachten. Ze weet dat zij de volgende is, dat ze nergens heen kan en dat de steden die ze nu bewoont in een vingerknip door de bomen overwoekerd zullen zijn. Zij wil het offer niet zijn.

Get this widget | Share | Track details