Geheimen

Ik hou van geheimen. Er zijn geheimen die alleen Jo en ik kennen. Er zijn geheimen van papa en mij. Er zijn geheimen die ik deel met mijn vrienden. Maar er is ook een geheim, dat alleen mijn geheim is. Ik heb een schrift nodig om erover te schrijven. Het mag niet verloren gaan. En niemand mag het weten.
Het is een geheim met sproetjes, en wanneer het de straat oversteekt, hoor je haar voetstappen. Tik tik tik. Korte hakjes op het asfalt.
Het smaakt naar zwarte thee. Bittere zwarte thee waar je nooit genoeg van krijgt en die misselijk maakt. Haar vriendinnen lopen haar voorbij of lachen haar uit terwijl ze uitroept: “Ik ben de dochter van de koning. Ik ben een prinses !”
En haar lach baart duizend beelden. Beelden beelden beelden. Ik moet ze vangen in woorden. Opschrijven. Ik heb echt een schrift nodig. Anders verdwijnt het vallend blad, dwarrelend in de grijze lucht en glijdend langs het groene brons in het park. Voor altijd.
Ik hou van geheimen.