Music is the power, part zoveel

Een landerige dag, veel te warm om na te denken, veel te veel ozon in de lucht, en helaas geen Franse regisseur in de omgeving (zelfs humor begint te verdampen in deze hitte).
Je onderbroek kleeft aan je billen van het zweet en je slaagt er niet meer in helder te denken.
Wanhopig draai je de knop van de radio om, want het geneuzel over tango's in de pampa heeft nu wel lang genoeg geduurd.
"Verdomme, weer zo'n kuthit uit die vermaledijde jaren tachtig," denk je wanneer je de eerste noten hoort en visioenen van kernoorlogen, herinneringen aan foute kapsels en schaamte om die ene pijnlijke herinnering je deel worden. Maar het is te warm om iets te ondernemen, verlamd besluit je deze kelk tot de bodem leeg te drinken. De song ademt de levensvreugde van een murwgeslagen Britse mijnwerker in het Thatcher-tijdperk...maar dan gebeurt het, halverwege het lied weerklinkt daar plots een pianoriedel die alle droefnis van zich afschudt. Luider en luider neemt hij het over tot hij de melodie helemaal domineert. Wat rest, is een uitzinnige dans op de toetsen waarbij je het, de hitte ten spijt, op een bewegen móet zetten.
Een frisse wind heeft je hersens wakker geschud en in no time heb je de schuldige gevonden...Uncertain Smile van The The, met als gastpianist de onovertroffen Jools Holland,
de man die meer cool in zijn linkerpink heeft dan de meesten onder ons in ons hele lijf...
Geniet van de zomer

copyright foto Berbera van den Hoek