Een heikel onderwerp

Een dag te laat, maar daarom niet minder gemeend, een stukje over feminisme. Ik weet het, een heikel onderwerp, zeker voor een man die zopas zijn blogidentiteit liet samenvallen met die van de alom geprezen John Holmes . Maar toch, naar aanleiding van vrouwendag, en met het risico dat ik uitglijd op het gladde ijs en stevig op m'n bek ga, moet me toch iets van het hart.
Ik weet niet of het u, lieve lezers en lezeressen, is opgevallen maar de afgelopen tien vijtien jaar is het beeld van en de beeldvorming over vrouwen grondig veranderd. De voorbeelden zijn legio en ik som er hier voor de vuist enkele op, zonder de pretentie te hebben iets als volledigheid na te streven:

• videoclips puilen steeds vaker uit van de schaarsgeklede danseressen die overigens niet altijd functioneel zijn voor de song.
• we zagen een werkelijke boom van blaadjes als Che, Menzo, FHM, Maxim en andere blaadjes als de oude Panorama transformeerden tot het stoutere P-magazine. Deze blaadjes (check the websites of koop er gewoon eens een paar als u dat nog niet gedaan hebt) danken hun bestaansrecht aan de foto's van de -alweer- schaarsgeklede plaatselijke bekende bimbo van het ogenblik.
• Volledige televisieformats worden besteed aan vrouwen wier enige verdienste het is redelijk dom en nogal schaarsgekleed te zijn. Denken we maar aan "The Simple Life" (Paris Hilton !) of "Ciao bella" (Joyce Van Nimmen ! Eva Pauwels !)
• De seksindustrie is volledig uit de taboesfeer gerukt (excusez le mot) en eroticabeurzen trekken (excusez de nouveau) heden ten dage meer vrouwen dan mannen. Paaldansen en erotische tuperware-avonden blijken plots een leuke hobby te zijn.
• Strings voor negenjarige meisjes, no problem.
• Op de studentenwebsite "Zattevrienden" kan u elke dag heerlijk genieten van jonge wichten in diverse staat van ontkleding in de "striptease van de dag"
  

Op zich kan me dit allemaal weinig schelen, meer nog, een lekkere portie erotiek of, waarom niet, porno kan ik op tijd en stond wel smaken. Omdat ik weet dat dit allemaal fake is, een spel met niet zo gerafineerde gemeenplaatsen en cliché's. En omdat er een beetje een ranzig randje omheen hangt.
En hier wringt het schoentje. Het ranzige randje is nodig om te blijven beseffen dat het fake is. Dit alles als écht voorstellen én als bevrijdend voor de (vrouwelijke) seksualiteit, stuit de feminist in mij tegen de borst.
Of ben ik gewoon een ouwe lul die het moeilijk heeft met zijn tijd mee te gaan ? Wat denken jullie ?

Ciao

Manu

PS: Lees over dit onderwerp even het boek "Female Chauvinist Pigs" van Ariel Levy