Cynicism is lazy thinking

"Maar is het, omdat dit moeilijk te meten is, reden om in cynisme te verwijlen, of mag, zolang het tegendeel niet bewezen is, de hoop in ons hart blijven wonen?", een meer dan terechte én actuele vraag, Steven (zie vorige post). Mag je jezelf verliezen in cynisme wanneer je geconfronteerd wordt met alle vormen van ontmenselijking die dag na dag om je aandacht schreeuwen ? Mag je jezelf van je verantwoordelijkheden ontslagen door de schouders op te halen en te zeggen of te denken: "Niks aan te doen !" ?

Een antwoord uit misschien onverwachte hoek. Douglas Coupland antwoordt in het nawoord van zijn voorlaatste roman "Eleanor Rigby" op de vraag van Jon Butler "What keeps your writing positive and keeps you from being cynical ?" : "I think cynicism is lazy thinking posing as depth and coolness....There's no nutrition in cynicism. Not that you have to be a goody-two-shoes, but your ideas have to be coming from a real place."

A Real Place. Deze wereld dus, deze natuur en deze mensen, of beter nog: deze éne individuele mens, daar gaat het om. Wanneer je hem of haar ziet, lieve lezer, treed hem of haar dan tegemoet met je warmte en nabijheid, niet met cynische koude...

Vale